Вчора, 18 травня 2025 року, у Театрі Великому – Національній опері у Варшаві відбувся другий концертний показ опери Шарля Гуно «Ромео і Джульєтта». Ця постановка стала справжнім тріумфом для всіх учасників і залишила незабутнє враження у глядачів.
Особливу увагу привернула виконавиця ролі Джульєтти, яка, перебуваючи на пізньому терміні вагітності, продемонструвала надзвичайну відданість мистецтву та витончену вокальну техніку. Її виступ був сповнений ніжності та сили, що не залишило байдужим жодного глядача.
Під керівництвом диригента Патріка Фурньє, оркестр і хор Театру Великого – Національної опери у Варшаві створили глибоку емоційну атмосферу, передаючи всю драматичність та красу музики Гуно. Виконання було насиченим та чуттєвим, що дозволило глядачам повністю зануритися в історію кохання Ромео і Джульєтти.
Після завершення трьохгодинного концерту зал вибухнув оплесками, які тривали понад 15 хвилин. Глядачі не відпускали артистів, висловлюючи своє захоплення та вдячність за неймовірний вечір. Багато хто зазначав, що це була одна з найкращих постановок, які вони коли-небудь бачили.
Wczoraj, 18 maja 2025 roku, w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie odbył się drugi koncertowy pokaz opery Charles’a Gounoda „Romeo i Julia”. Był to prawdziwy triumf artystów, który pozostawił niezatarte wrażenie na publiczności.
Szczególną uwagę przyciągnęła wykonawczyni roli Julii, która mimo zaawansowanej ciąży, zachwyciła publiczność nie tylko profesjonalizmem, ale i głębokim emocjonalnym wyrazem swojej interpretacji. Jej występ emanował delikatnością i siłą, ukazując niezłomność artystycznego ducha.
Pod batutą Patricka Fourniera orkiestra i chór Teatru Wielkiego stworzyli przestrzeń pełną dramatyzmu i liryzmu. Muzyka Gounoda, wykonana z wielką wrażliwością, porwała słuchaczy w sam środek szekspirowskiej tragedii, czyniąc wieczór wyjątkowym doświadczeniem artystycznym.
Po blisko trzygodzinnym koncercie publiczność nagrodziła artystów owacjami na stojąco, które trwały ponad 15 minut. Nikt nie chciał opuszczać sali, a wyrazy uznania i entuzjazmu płynęły ze wszystkich stron. Wielu widzów przyznało, że był to jeden z najbardziej poruszających spektakli operowych, jakie kiedykolwiek widzieli.